Mijn missie is niet ontstaan uit theorie of strategie, maar uit een leven dat me keer op keer dwong om eerlijk te kijken naar mezelf, naar mijn lichaam, naar mijn geschiedenis, naar alles wat nooit werd uitgesproken maar wel is opgeslagen in spieren, zenuwen, overtuigingen en gewoonten.

Ik heb Social Work en pre-master Sociology gestudeerd, ik heb mijn diploma’s netjes behaald, ik begreep alle modellen, termen en perfect geformuleerde verklaringen, maar pas veel later begreep ik dat kennis nooit genoeg is. Want je kunt alles “weten” en toch iedere dag opnieuw verdrinken in emoties waar geen enkel boek je op voorbereidt.

Ik heb jarenlang zelf moeten ontdekken wat mij overeind hield, wat mij brak, wat mij opnieuw wakker maakte, wat mijn lichaam probeerde te zeggen wanneer mijn hoofd het niet meer wist. En het leerde me iets dat geen enkele opleiding ooit heeft durven benoemen: dat er geen specialist bestaat die kan bepalen wat jouw lichaam, jouw geest, jouw systeem nodig heeft. Niemand leeft in jouw lichaam behalve jij. Niemand voelt jouw spanning, jouw verlangen, jouw blokkades, jouw stress, jouw intuïtie, jouw misselijkheid, jouw hartslag, jouw waarheid. En toch wordt ons aangeleerd dat iemand anders het beter weet, dat iemand met een certificaat meer recht van spreken heeft dan jij in je eigen leven.

Ik geloof daar niet in.
Ik geloof in de vrouw die valt en toch weer opstaat. Ik geloof in degene die geen geld heeft voor tien “experts”, maar wel de moed vindt om eerlijk naar zichzelf te kijken. Ik geloof in de kracht die ontstaat wanneer je stopt met verzamelen van theorieën en begint met luisteren naar je lichaam, je intuïtie, je energie, je grenzen, je ritme. Dat is wat mijn missie vormde: het besef dat ik al die stappen alleen moest zetten, niet omdat ik zo zelfstandig wilde zijn, maar omdat niemand anders het kon. Want iedereen die ik volgde, iedereen die ik inschakelde, iedereen die mij oprecht advies gaf, trok me een stukje verder bij mezelf vandaan. Niet omdat hun intenties verkeerd waren, maar omdat zij leefden vanuit ervaringen die geen enkel raakvlak hadden met de mijne. Hun tips gaven mij geen houvast, maar juist het gevoel dat er iets mis was met mij. Terwijl ik diep vanbinnen al wist dat mijn weg niet in hun woorden lag, maar in het leren luisteren naar mezelf.

Daarom bouw ik geen programma of cursus. Ik bouw een thuis. Een platform waar alles mag samenkomen wat een vrouw in haar dagelijks leven nodig heeft: mindset, emoties, lichaam, zenuwstelsel, voeding, rituelen, kritisch denken, (keiharde) reflectie, intuïtie, experimenteren, vallen, opnieuw beginnen, en het besef dat je niet eerst perfect hoeft te zijn om te mogen groeien. Een plek waar je niet afhankelijk wordt van mij, maar terugkomt bij jezelf.

Mijn missie is dat de vrouw zichzelf weer serieus gaat nemen: niet via theorie, maar via de herkenning dat zij het middelpunt is van haar eigen leven. Dat zij haar eigen specialist is. Dat niemand anders haar antwoorden draagt.

Mijn missie is om dat te laten voelen,
niet alleen te laten lezen.

Mijn visie begint bij iets eenvoudigs: je leven verandert pas wanneer jij ophoudt jezelf te verlaten. Niet door positiviteit, niet door trucjes, maar door de manier waarop je naar jezelf kijkt. Jarenlang dacht ik dat tevreden zijn het hoogst haalbare was; dat geluk iets was voor mensen met een makkelijker verleden. Tot ik merkte dat verandering geen magie is. Het is het gevolg van één keuze: stoppen met wegrennen van jezelf.

Vrouwendagboek is daarom geen methode, maar een levende bibliotheek. Een plek waar lichaam, psyche, emoties, voeding, gewoonten, beweging, schaduwwerk en identiteit niet als losse thema’s bestaan, maar als één geheel. Een plek die meebeweegt met jou, omdat jij elke dag iemand anders bent dan gisteren. Want groei ontstaat niet uit perfectie, maar uit eerlijk kijken naar wat er gebeurt in jezelf.

Ik geloof dat echte verandering begint bij regulatie: het opruimen van spanning, overtuigingen, oude reflexen, onbewuste patronen. Leren voelen zonder te verdrinken. Je lichaam leren lezen zonder jezelf te verliezen. Pas wanneer er ruimte ontstaat, komt helderheid. Pas wanneer je systeem tot rust komt, zie je wie je werkelijk bent.

En wat daarna in beweging komt: keuzes, relaties, richting, toevalligheden die geen toeval meer zijn, is geen manifesteren volgens internetdefinities, maar het logische gevolg van een schoon systeem.

Mijn visie is een platform dat jou niet afhankelijk maakt, maar verantwoordelijk. Geen loze beloftes, geen hype, geen theorie zonder ziel. Alleen het echte werk: terugkeren naar jezelf. Naar je lichaam, je intuïtie, je grenzen, je eigen intelligentie.

Niet om iemand te worden,
maar om eindelijk jezelf te zijn.